مقایسه کلومیفن و تاموکسیفن بر حاملگی در زنان نابارور ناشی از اختلال تخمک گذاری

مقدمه: اختلال تخمک گذاری یکی از مهم ترین دلایل ناباروری در زنان است. در این بیماران به طور معمول از کلومیفن سیترات برای القای تخمک گذاری استفاده می شود. اما برخی بیماران به این دارو مقاومند یا به رغم تخمک گذاری موفق، قادر به حاملگی نیستند. تاموکسیفن ترکیب غیراستروئیدی مشابه کلومیفن است که برای القای تخمک گذاری (ovulation induction) بکار می رود ولی عوارض نامطلوب کلومیفن را بر اندومتر ندارد. هدف: مقایسه دو دارو در القای تخمک گذاری و حاملگی مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی، 144 بیمار دچار ناباروری مراجعه کننده به درمانگاه از فروردین 1385 به بعد، که با آزمایش های گوناگون، ناباروری به علت اختلال تخمک گذاری در آنان به اثبات رسیده بود به صورت block randomization در دو گروه قرار داده شدند(تعداد بیماران براساس نمونه پایلوت تعیین شد). به بیماران گروه 1 درمان شونده کلومیفن(150 میلی گرم در روز به مدت 5 روز) و به بیماران گروه 2 تاموکسیفن(40 میلی گرم در روز به مدت 5 روز) روز تجویز شد. سپس، با سونوگرافی ترانس واژینال در روزهای 16-12 چرخه تخمک گذاری، الگو و ضخامت اندومتر بررسی شد. در پایان، بیماران از نظر حاملگی و عوارض مرتبط پی گیری شدند. سپس، با آمار توصیفی و آزمون های x2 و تی و نرم افزار spss آنالیز آماری انجام شد. p جهت معنی دار بودن کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج: در هر گروه، 72 بیمار درمان شدند. میزان تخمک گذاری در گروه تحت درمان با کلومیفن به طور معنی دار بالاتر از گروه تاموکسیفن بود )05/0(p<. میزان حاملگی در کسانی که تخمک گذاری داشتند در هر دو گروه مشابه بود. اما این میزان در کل بیماران دریافت کننده هر دارو در گروه تاموکسیفن به طور معنی دار کمتر بود و از نظر الگو و ضخامت اندومتر و عوارض درمان بین دو گروه تفاوت معنی دار بدست نیامد. وضعیت بیماران دو گروه از نظر نمایه توده بدنی، سن، مدت ناباروری و حجم تخمدان مشابه بود. نتیجه گیری: تاموکسیفن به عنوان درمان اولیه القای تخمک گذاری روش کارآمد و مناسبی نیست.